انجمن آکوستیک و ارتعاشات ایران در تابستان سال جاری ناباورانه شاهد از دست رفتن یکی از اعضای برجستۀ خود و یکی از استوانههای علمی کشور بود. دکتر حمید احمدیان، استاد شاخص دانشکدۀ مهندسی مکانیک دانشگاه علم و صنعت ایران و یکی از بنیانگذاران انجمن آکوستیک و ارتعاشات ایران، در مرداد ماه ۱۴۰۰ در اثر ابتلا به کرونا دار فانی را وداع گفت.
از شمار دو چشم یک تن کم
و ز شمار خرد هزاران بیش
دکتر حمید احمدیان در سال ۱۳۳۹ در خانوادهای فرهنگی در خراسان به دنیا آمد؛ تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در مشهد به پایان رسانید، و سپس وارد هنرستان صنعتی مشهد شد. در سال ۱۳۵۸ به دانشگاه علم و صنعت ایران راه یافت و در رشتۀ مهندسی مکانیک مشغول به تحصیل شد. پس از اتمام دورۀ کارشناسی، برای ادامۀ تحصیل در دورۀ کارشناسی ارشد، به دانشگاه امیرکبیر رفت. پس از آن نیز عازم کشور کانادا شد و دورۀ دکترای خود را در سال ۱۳۷۳ در دانشگاه واترلو به پایان رسانید. ایشان به مدت دو سال نیز بهعنوان پژوهشگر پسادکترا در دانشگاههای سوانزی و لیورپول انگلستان فعالیت داشت و سرانجام در سال ۱۳۷۵ برای خدمت به کشور، به ایران بازگشت.
دکتر حمید احمدیان در سال ۱۳۷۵ به دانشکدۀ مهندسی مکانیک دانشگاه علم و صنعت ایران پیوست و به سرعت مراتب علمی و پلههای ترقی را تا مرتبۀ «استاد تمام» طی کرد. تمرکز فعالیتهای آموزشی و پژوهشی ایشان در حوزۀ ارتعاشات بود. تربیت دانشجویانی توانمند در حوزۀ ارتعاشات، چاپ مقالاتی پربار و ارزشمند در مجلات و کنفرانسهای ملی و بینالمللی و مدیریت شمار زیادی از پروژههای راهگشا در صنعت، تنها بخش کوچکی از خدمات ارزندۀ دکتر حمید احمدیان در طول فعالیت بیستوپنج سالۀ وی در دانشگاه است. علاوهبراین، ایشان سمتهای اجرایی متعددی را نیز در دانشگاه علم و صنعت ایران بهعهده داشته است که از جملۀ آنها، مدیریت قطب علمی مکانیک جامدات تجربی، ریاست دانشکدۀ مهندسی مکانیک و ریاست پردیس دانشگاه را میتوان نام برد. ایشان یکی از شاخصترین متخصصان و استادان در حوزۀ ارتعاشات کاربردی بود و هر چند دانشجویان بسیاری را تربیت کرد، اما بیشک خلأ وجود ایشان لطمۀ سنگینی به جامعۀ علمی و صنعتی ایران وارد خواهد ساخت.
صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را
تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
فعالیتهای علمی ایشان، ظهور ایدههای جدیدی را در حوزۀ ارتعاشات موجب شد که یکی از مهمترین آنها بهروزرسانی مدل یا مدلسازی دقیق اتصالات در مسائل دینامیکی است.
دکتر احمدیان از ابتدای تأسیس انجمن آکوستیک و ارتعاشات ایران نقش بسیار موثری را در انجمن ایفا کرد. ایشان سردبیر نشریۀ انگلیسی انجمن (TAVA) و عضو هیئت تحریریه مجلۀ «صوت و ارتعاش» انجمن بود و در شمار زیادی از کنفرانسهای انجمن نیز به عنوان دبیر علمی نقش داشت. علاوه بر این، ایشان در دو دورۀ سهساله، عضو هیئت مدیرۀ انجمن بود و دبیری کنفرانس چهارم انجمن را نیز به عهده داشت.
دکتر احمدیان انسانی شریف، دوستداشتنی و با ایمان بود. او معلمی فرهیخته و دلسوز، پژوهشگری توانمند و باهوش و مهندسی کاردان و مجرب بود. رفتار متین، طنز شیرین، میل به همیاری و کمک به دیگران از صفات شاخصی است که یاد و خاطرۀ او را همواره در خاطر دوستان و شاگردانش زنده نگاه خواهد داشت.
زندگی صحنۀ یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمۀ خود خوانَد و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
انجمن آکوستیک و ارتعاشات ایران فقدان این استاد عالیقدر را به خانوادۀ گرامی ایشان، اعضای محترم انجمن و جامعۀ علمی و صنعتی کشور صمیمانه تسلیت میگوید. روحش شاد و یادش گرامی باد.
انجمن آکوستیک و ارتعاشات ایران